Δεν γίναμε «σωστοί άνθρωποι» διότι μεγαλώσαμε βλέποντας...
- Τον Σκρουτζ Μακ Ντακ να συσσωρεύει πλούτο, εκμεταλλευόμενος ακόμα και τους συγγενείς του.
- Τον Ντόναλντ Ντακ με τα ανίψια του να είναι μια ζωή άνεργοι και όμως να επιβιώνουν.
- Τον Μίκι Μάους να υπόσχεται γάμο στη Μίνι, αλλά να μη την παντρεύεται ποτέ.
- Τον Πινόκιο να λέει συνεχώς ψέματα.
- Τον Αλαντίν να είναι κλέφτης και να κάνει παρέα με τον Αλή Μπαμπά και άλλους 40 κλέφτες.
- Τον Μπαγκς Μπάνυ να είναι ο πιο αλήτης της παρέας και να κλέβει συνεχώς το καρότο το επιούσιο.
- Τον Ντάφυ Ντακ, να κοροϊδεύει όλο τον κόσμο.
- Τον Ταρζάν να τριγυρνάει γυμνός από δω κι από κει.
- Τη Σταχτοπούτα να γυρνάει σπίτι της μεσάνυχτα. Και ξυπόλυτη.
- Τη Χιονάτη να μένει σε ένα σπίτι με επτά άντρες.
- Τον Μπάτμαν να οδηγεί με 300 χλμ την ώρα, παραβιάζοντας όλους τους κώδικες.
- Τον Ποπάυ να έχει τατουάζ και να καπνίζει συνεχώς πίπα.
- Τον Σούπερμαν να κρύβει την πραγματική του ταυτότητα.
- Και τελευταίο τον Πάκμαν, να τρέχει σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο με ηλεκτρονική μουσική, καταπίνοντας χαπάκια αγνώστου προελεύσεως.
Με όλο αυτό το παιδικό μορφωτικό back-ground, περιμένει κανείς κάποια
προκοπή κατά την ενηλικίωση;
